نوشته های مشابه

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در دوران جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی به دنبال نوآوری های نظامی بود که بقیه جهان را تحت تأثیر قرار دهد و فناوری ارائه شده توسط آمریکا را تحت الشعاع قرار دهد. در همان زمان، نیاز به شکل سریع‌تری از حمل و نقل برای لجستیک نظامی وجود داشت.در دهه ۱۹۵۰، سریع‌ترین قایق‌های جهان، هیدروفویل‌ها بودند، این قایق‌ها کاملاً معمولی بودند، با این حال، بال‌های فولادی در زیر نوک قایق قرار می‌گرفتند تا قسمت بالایی آن را بالا ببرند، که باعث افزایش سرعت آن می‌شد. سرعت این نوع قایق ها حدود ۱۰۰ کیلومتر در ساعت بود.روستیسلاو اوگنیویچ الکسیف از پیشگامان مهندسی شوروی بود که راه حلی برای این مشکل ارائه کرد. به منظور از بین بردن حفره ای که باعث اختلال در بالابر می شود، هیدروفویل ها را از زیر قایق می گرفت و بال هایی ایجاد می کرد که دقیقاً مانند هواپیما در کنار کشتی قرار می گرفتند. موتورها به هواپیماهای موتوری تبدیل می‌شوند که در جلوی بال‌ها قرار می‌گیرند تا قدرت کافی برای بلند شدن کامل از آب ایجاد کنند.این کار یک تغییر شدید از هیدرودینامیک به آیرودینامیک ایجاد کرد. الکسیف با نگاه کردن به هواپیماهای معمولی که هنگام فرود دچار مشکل می شوند، این ایده را مطرح کرد، زیرا آنها به زمین نزدیک می شوند، نیروی فشار ایجاد شده توسط موتور هنوز به آنها اجازه نمی دهد کاملاً به زمین بچسبند تا زمانی که سرعت کافی را از دست بدهند.الکسیف قبل از ساختن اکرانوپلان نمونه های اولیه بسیاری را ارائه کرد که از مفهوم اثر زمینی با موفقیت بزرگ استفاده می کردند، با این حال، برای اثبات واقعی توانایی نوآوری خود به منابع بسیار بیشتری نیاز داشت و جمع آوری چنین منابعی بسیار دشوار بود. با درگیری های بین آمریکایی ها و شوروی ها در طول جنگ سرد در سال ۱۹۶۳، نیکیتا خروشچف، که از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۴ اتحاد جماهیر شوروی را رهبری می کرد، به دنبال نوع جدیدی از حمل و نقل بود که بتوان آن را به سلاح نیز تبدیل کرد، چیزی که آمریکایی ها انجام ندادند. در اختیار داشتن الکسیف با ایده اکرانوپلان به نیکیتا نزدیک شد و اظهار داشت که با توانایی های این کشتی به راحتی می توان از آن برای حمل و نقل نظامی و حمله استراتژیک استفاده کرد.نیکیتا از این ایده بسیار هیجان زده بود و اجازه داد دروازه های بودجه نظامی باز شود. این خبر بسیار خوبی بود زیرا به الکسیف منابع بیش از اندازه کافی برای ساخت اکرانوپلان (همچنین با نام مستعار هیولای دریای خزر) ارائه کرد که به بزرگترین "هواپیمای" دوران جنگ سرد تبدیل شد.اکرانوپلان با ۱۰ موتور توربوجت Dobrynin VD-۷ که هر کدام ۲۸۶۷۰ پوند بر فوت (پوند نیرو) تولید می‌کردند، حرکت می‌کرد. هشت عدد از این موتورهای توربوجت درست در مقابل کشتی قرار می گیرند که برای بلند کردن کشتی استفاده می‌شوند.دو موتور توربوجت دیگر در دم هواپیما قرار داشتند که برای هل دادن کل کشتی مورد استفاده قرار می گرفت در حالی که از بالای آب بین ۴ تا ۱۴ متر بلند می شد (بسته به بزرگی امواج). اکرانوپلان صرفاً یک نوآوری در مهندسی آیرودینامیک بود، زیرا می‌توانست نه تنها خود را بلند کند بلکه با استفاده از فشار هوا در حالی که وزنی معادل ۲۴۰۰۰۰ کیلوگرم داشت، می‌توانست ۳۵۰۰۰۰ کیلوگرم اضافی را نیز حمل و بلند کند. سرعت کروز آن حدود ۴۳۰ کیلومتر در ساعت بود و با خالی بودن این هیولا سرعت آن حتی به ۵۰۰ کیلومتر در ساعت می رسید.۲۲۷۲۲۷